Wij, dus ook jij en ik, zijn allen opgegroeid vanuit beperkende overtuigingen. Denk aan ons scholensysteem, de kerk en zelfs bepaalde gedragsnormen. We hebben meer dan één keer gehoord, "doe nu maar gewoon, dan doe je gek genoeg". Want stel je voor je voldoet niet aan 'het plaatje'. Zoals het systeem graag zou zien dat jij handelt, functioneert en je vooral gedraagt. Momenteel schrijf ik deze blog op 38 jarige leeftijd. En sinds jonge leeftijd (lees; 6 a 7 jaar was ik toen) voel ik mij een vreemde in de bijt. Het wringt. De manier waarop alles gaat. Dit uitte zich in het feit dat ik mij ging afzetten op de manier dat er onderwijs werd gegeven. Niet alleen op de basisschool, maar zeker ook in het vervolgonderwijs. Ik was er destijds al van overtuigd dat het ook op een andere manier kan. Sterker nog er niet één regulier manier is om iets te doen. Wij zijn vrije wezens. Wij mogen letterlijk fladderen en ons hart volgen. We zijn hier allen immers met een reden. Een zielsmissie. De beperkende overtuigingen die gepaard gaan met de indoctrinatie van dit systeem is verreweg dusdanig hardnekkig dat ik vandaag de dag zoveel appjes, belletjes, e-mails maar ook DM's ontvang van mensen, bij wie ik iets trigger. Ze reiken uit. Ze wensen contact met me. Ze voelen zich niet alleen. Ze zijn bewust.Wat is dat dan Joe? (hoor ik je denken..) Ik probeer jullie mee te nemen naar mijn jonge leven, waarin ik altijd al een bepaalde rol had in het er ZIJN voor mijn medemens. Mijn vriendjes en vriendinnetjes. Nu jaren later hoor ik dit nog steeds terug in uitingen als: "je was altijd zo rustig, ik werd zo rustig van en door jou", "jij luisterde écht naar me", "bij jou kon ik mezelf zijn", "bij jou durf ik alles te delen, omdat ik weet dat dit bij jou kan en dus ook goed zit" en zo kan ik nog even doorgaan. Een rol waar ik niet om heb gevraagd, maar wat ik deed vanuit liefde, vanuit mijn hart. Vanuit iets dat sterker is dan mijzelf. En dat al op zeer jonge leeftijd. Dit is vandaag de dag niet anders. De mooie zielen welke contact met mij opnemen, zijn zowel mannen als vrouwen, welke vastlopen in hun leven, in hun relatie met hun partner (dus ook met zichzelf), mensen met verslavingen, mensen met trauma's (dit kan dus vanalles zijn) als huiselijk geweld (fysiek), maar zeer zeker ook mentale kwesties waar zich situaties voor deden waarin ze met woorden gekleineerd werden. Met de grond gelijk gemaakt. Ons pad, zowel dat van jou als voor mijzelf is geen vlakke weg. Wij zijn wel geïndoctrineerd om de al begane paden te nemen, want dat is namelijk de weg van de minste weerstand. En laten vooral alles makkelijk doen. Dan worden we zo weerloos. Dit uit zich in de kwesties vandaag de dag. We kunnen niet meer voor onszelf zorgen. Mentaal kunnen we het niet meer aan, geraken aan de drugs/alcohol of verdoven ons op andere manieren of we nemen deel aan plantmedicijn ceremonie na ceremonie. En lieve mooie zielen, geloof mij als ik zeg, dat wij allemaal spirituele wezens zijn. Enkel diegene die spiritueel ontwaakt is geeft het leven vanuit het hart een kans. De andere groep die "er niks mee heeft", "doe maar normaal, al dat zweverige gedoe" leeft veelal vanuit hun hoofd. Dit is het enige verschil. Probeer dus (elke dag) steeds meer af te stemmen op wat jouw hart jou verteld. Maak contact met jezelf. Ga zitten, ga ademen en ga voelen. Lukt het niet meteen? Ook dat is oké, dat mag er zijn. Geef jezelf de tijd, want lezen, schrijven en rekenen kon je vroeger op de basisschool ook niet na één les. Wil jij meer weten over hoe te leven vanuit je hart? Of loop jij vast in bepaalde dingen, voel je vrij om uit te reiken. IK BEN ER! En ik ben hier voor jou! Anders was ik hier niet...