Het gevoel van controle hebben op alles en iedereen in het leven is het eerste teken dat jij leeft vanuit je hoofd. Jouw hart kent geen controle, sterker nog, weet altijd de juiste weg. Ook jij weet dit; want als er zich een situatie voor doet heb je twee keuzes (deze dienen zich ook direct aan in je hart en in je hoofd), het eerste, die split-second is altijd je hart, dat wat daarna komt altijd je hoofd. Test dit bij jezelf maar eens ;)
Wellicht herken jij jezelf in het pleasen van anderen. Het constant goed willen doen voor iedereen in jouw omgeving. En jezelf in de schaduw te plaatsen, "want als ik er voor iemand anders ben, voelt dat tenminste goed". Je vult hiermee innerlijke leegte. Fictieve gelukzaligheid. Je bent er wel voor die ander, maar niet vanuit jouw hart. Je doet het omdat dit een patroon is wat jij al jaren doet. Lekker makkelijk en veilig tegelijk. Dan hoef je niet met jezelf aan de slag. Dit laatste voel jij niet, denk jij zelfs niet over na. Het is een dusdanig hardnekkig patroon; een mechanisme wat jij op jongere leeftijd hebt aangemaakt, door een (herhaaldelijke) situatie in jouw leven. Vaak al in jouw jonge leven.
Als kind is de wereld een plek om te spelen, te verbinden met andere kinderen, te vallen en weer op te staan. Dat vallen is het probleem niet, echter wel hoe daarmee wordt omgegaan door ouders/opvoeders. "stel je niet aan", "hou op met dat gejank", "wat is dat toch altijd met jou", "was jij maar nooit geboren", "als je zo doorgaat rijd ik mezelf dood tegen een boom".
Letterlijke voorbeelden vanuit mijn praktijk en werk als therapeut.
Wat ik probeer te zeggen is, dat mechanisme wat jij al op (zeer) jonge leeftijd hebt gecreëerd komt voort uit jouw instinct. Het willen overleven. Als spirituele zielen, in een menselijk jasje zien wij in alles liefde. Maar juist op deze jonge leeftijden wordt er vaak, al dan niet alles voor ons bepaald. Hoe we moeten slapen, hoe we moeten eten, hoe we ons moeten gedragen en vooral wat we niet mogen doen.
Dit is dan ook jouw referentiekader. Jij weet heel goed wat papa en mama wilde en ging je daarop aanpassen. Daarom geloof ik niet in één bepaalde manier van opvoeden zoals in deze opvoed-boeken beschreven wordt. Moraal van het verhaal: je ouders hebben jou met alles wat binnen hun macht lag geprobeerd jou zo goed mogelijk te sturen; klaar te stomen voor de grote wereld. Echter hadden zij ook een referentiekader en jou opa en oma ook weer....
Het is dus niet gek dat jij je voelt zoals jij voelt, vandaag de dag. Want wat als er nou helemaal geen referentiekader is en jij als vrije ziel door het leven mag. Zelf mag vallen en opstaan. Je eigen lessen leren mag. En jij vooral mag VOELEN waarom jij hier bent en door daar op af te stemmen jij jouw eigen leven creëren mag. Dat is waarvoor jij hier bent.
[dit is één voorbeeld uit de zoveel verschillende verhalen die ik heb mogen horen, maar het komt altijd op hetzelfde neer; het is niet van jou! Het LEVEN IS VAN JOU!]
Heb jij na het lezen van deze tekst een vraag? Stel hem gerust in het contactformulier hier beneden.
Wil jij graag meer informatie of ik voor jou iets kan betekenen kijk dan op deze pagina of vul het contactformulier hier beneden in.
Reactie plaatsen
Reacties